панапаўза́ць, 1 і 2 ас. адз. не ўжыв., -а́е; зак.

Напаўзці куды-н. у вялікай колькасці.

Панапаўзала мурашак на хлеб.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

панапаўза́ць

дзеяслоў, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. панапаўза́е панапаўза́юць
Прошлы час
м. панапаўза́ў панапаўза́лі
ж. панапаўза́ла
н. панапаўза́ла
Дзеепрыслоўе
прош. час панапаўза́ўшы

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

панапаўза́ць сов. (во множестве) наползти́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

панапаўза́ць, ‑ае; зак.

Напаўзці куды‑н. у вялікай колькасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

панапо́ўзваць сов., см. панапаўза́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

понаползти́ сов., разг. панапаўза́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

панапо́ўзваць, ‑ае; зак.

Разм. Тое, што і панапаўзаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наползти́ сов. напаўзці́, мног. панапаўза́ць, панапо́ўзваць; (налезть — ещё) нале́зці, мног. панала́зіць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)