панакіда́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. панакіда́ю панакіда́ем
2-я ас. панакіда́еш панакіда́еце
3-я ас. панакіда́е панакіда́юць
Прошлы час
м. панакіда́ў панакіда́лі
ж. панакіда́ла
н. панакіда́ла
Загадны лад
2-я ас. панакіда́й панакіда́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час панакіда́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

панакіда́ць сов. (во множестве)

1. наброса́ть, понаброса́ть, накида́ть, понакида́ть;

2. (стога) намета́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

панакіда́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны і панакі́дваць, -аю, -аеш, -ае, -аны; зак.

1. чаго. Накідаць многа чаго-н.

П. смецця на падлогу.

2. што. Накінуць, уздзець адно за другім усё, многае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

панакіда́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

1. чаго. Накідаць многа чаго‑н. Адкінуўшы ботам лупіну, Міша вылаяўся: — От жа разява нейкая! Куды панакідала — проста пад ногі! Карпюк. Бакі .. [ямы] пааб’язджалі, абсунуліся; на дно, дзе блішчыць каламутная, зеленаватая лужына вады, дзеці панакідалі палак, драных чаравікаў, галёшаў... Сачанка.

2. што. Накінуць, уздзець адно за другім усё, многае.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

панакі́дваць сов., см. панакіда́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

панакі́дваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што і чаго.

Тое, што і панакідаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

понакида́ть сов., разг. панакіда́ць, панакі́дваць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

понаброса́ть сов., разг. панакіда́ць; (набросать) накі́даць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

накида́ть сов. накіда́ць, мног. панакіда́ць, панакі́дваць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

панакіда́ны

1. набро́санный, наки́данный;

2. намётанный;

1, 2 см. панакіда́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)