панаво́дзіць, -джу, -дзіш, -дзіць; зак.

1. каго (што). Навесці, прывесці ў вялікай колькасці.

П. дзяцей у хату.

2. што. Цэлячыся, накіраваць на каго-, што-н. у вялікай колькасці.

П. пісталеты ў цэль.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

панаво́дзіць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. панаво́джу панаво́дзім
2-я ас. панаво́дзіш панаво́дзіце
3-я ас. панаво́дзіць панаво́дзяць
Прошлы час
м. панаво́дзіў панаво́дзілі
ж. панаво́дзіла
н. панаво́дзіла
Загадны лад
2-я ас. панаво́дзь панаво́дзьце
Дзеепрыслоўе
прош. час панаво́дзіўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

панаво́дзіць сов. (во множестве) навести́, понавести́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

панаво́дзіць, ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць; зак., каго-што.

1. Навесці, прывесці ў вялікай колькасці. Панаводзіць дзяцей у хату.

2. Накіраваць у бок каго‑н. многа чаго‑н. [Паліцыянты] падумалі, што хлопец збіраецца даць дзёру, і панаводзілі на яго пісталеты. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

навести́ сов.

1. в разн. знач. наве́сці, мног. панаво́дзіць;

2. (тоску, страх и т. п.) нагна́ць, наве́сці;

◊

навести́ спра́вки даве́дацца; см. наводи́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)