панава́ты
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
панава́ты |
панава́тая |
панава́тае |
панава́тыя |
| Р. |
панава́тага |
панава́тай
панава́тае |
панава́тага |
панава́тых |
| Д. |
панава́таму |
панава́тай |
панава́таму |
панава́тым |
| В. |
панава́ты (неадуш.)
панава́тага (адуш.) |
панава́тую |
панава́тае |
панава́тыя (неадуш.)
панава́тых (адуш.) |
| Т. |
панава́тым |
панава́тай
панава́таю |
панава́тым |
панава́тымі |
| М. |
панава́тым |
панава́тай |
панава́тым |
панава́тых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
панава́ты разг. с ба́рскими зама́шками
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
панава́ты, ‑ая, ‑ае.
Разм. Які мае панскія замашкі. [Маці:] — Ты не шукай .. панаватае, бо яна табе жыць спакойна не дасць. Шукай сябе дзяўчыну простую, добрую, працавітую. Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)