памча́цца, -чу́ся, -чы́шся, -чы́цца; -чы́мся, -чыце́ся, -ча́цца; -чы́ся; зак.

Пачаць імчацца з вялікай хуткасцю.

Коннікі памчаліся ў лес.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

памча́цца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. памчу́ся памчы́мся
2-я ас. памчы́шся памчыце́ся
3-я ас. памчы́цца памча́цца
Прошлы час
м. памча́ўся памча́ліся
ж. памча́лася
н. памча́лася
Дзеепрыслоўе
прош. час памча́ўшыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

памча́цца сов. помча́ться, понести́сь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

памча́цца, ‑мчуся, ‑мчышся, ‑мчыцца; зак.

Пачаць рухацца з вялікай хуткасцю; панесціся ​1. Напалову пусты аўтобус развярнуўся і хутка памчаўся па вуліцы. Грахоўскі. Двое коннікаў тут жа памчаліся ў другі канец вёскі. Пальчэўскі. Саша падхапіў веласіпед і памчаўся. Новікаў. // Хутка пабегчы, накіравацца куды‑н. Якаў на хаду схапіў бушлат і памчаўся ў гараж. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

помча́ться памча́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

успу́дзіцца, ‑дзіцца; зак.

Спужаўшыся, падняцца, усхапіцца, памчацца. Коні ўспудзіліся.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

памча́ць, -чу́, -чы́ш, -чы́ць; -чы́м, -чыце́, -ча́ць; -чы́; зак.

1. каго-што. Пачаць імчаць, везці вельмі хутка.

Коні памчалі павозку.

2. Тое, што і памчацца (разм.).

Воўк памчаў у лес.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

◎ *Папэ́ндзіцца, попэндытысь ’кінуцца, памчацца’ (Клім.). З польск. popędzić się ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

полете́ть сов., в разн. знач. паляце́ць; (помчаться — ещё) памча́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ускака́ть сов.

1. паскака́ць; (далеко) замча́цца;

2. (быстро уехать) памча́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)