паме́жны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
паме́жны |
паме́жная |
паме́жнае |
паме́жныя |
| Р. |
паме́жнага |
паме́жнай паме́жнае |
паме́жнага |
паме́жных |
| Д. |
паме́жнаму |
паме́жнай |
паме́жнаму |
паме́жным |
| В. |
паме́жны (неадуш.) паме́жнага (адуш.) |
паме́жную |
паме́жнае |
паме́жныя (неадуш.) паме́жных (адуш.) |
| Т. |
паме́жным |
паме́жнай паме́жнаю |
паме́жным |
паме́жнымі |
| М. |
паме́жным |
паме́жнай |
паме́жным |
паме́жных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
паме́жны пограни́чный; приграни́чный
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
паме́жны, ‑ая, ‑ае.
Разм. Сумежны. Ахопленая трывогай,.. [Настачка] выйшла ў памежны пакойчык. Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вае́нна-паме́жны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
вае́нна-паме́жны |
вае́нна-паме́жная |
вае́нна-паме́жнае |
вае́нна-паме́жныя |
| Р. |
вае́нна-паме́жнага |
вае́нна-паме́жнай вае́нна-паме́жнае |
вае́нна-паме́жнага |
вае́нна-паме́жных |
| Д. |
вае́нна-паме́жнаму |
вае́нна-паме́жнай |
вае́нна-паме́жнаму |
вае́нна-паме́жным |
| В. |
вае́нна-паме́жны (неадуш.) вае́нна-паме́жнага (адуш.) |
вае́нна-паме́жную |
вае́нна-паме́жнае |
вае́нна-паме́жныя (неадуш.) вае́нна-паме́жных (адуш.) |
| Т. |
вае́нна-паме́жным |
вае́нна-паме́жнай вае́нна-паме́жнаю |
вае́нна-паме́жным |
вае́нна-паме́жнымі |
| М. |
вае́нна-паме́жным |
вае́нна-паме́жнай |
вае́нна-паме́жным |
вае́нна-паме́жных |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
погранотря́д (пограни́чный отря́д) пагранатра́д, -да м. (паграні́чны атра́д), паме́жны атра́д.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
*Паме́жнік, поме́жнік ’сусед па палетку, сенажаці; раўчак, які аддзяляе адно поле ад другога, як іх узаруць’ (ТС). Рус. поме́жник ’сусед па палетку (мяжа з мяжой)’, укр. помі́жнік ’тс’. Ад памежны < мяжа (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
пограни́чный паграні́чны, паме́жны, суме́жны;
пограни́чная полоса́ паграні́чная (паме́жная, суме́жная) паласа́;
пограни́чный пост паграні́чны пост;
пограни́чные войска́ паграні́чныя (паме́жныя) во́йскі.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)