паматы́чыць

‘парыхліць што-небудзь матыкай’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. паматы́чу паматы́чым
2-я ас. паматы́чыш паматы́чыце
3-я ас. паматы́чыць паматы́чаць
Прошлы час
м. паматы́чыў паматы́чылі
ж. паматы́чыла
н. паматы́чыла
Загадны лад
2-я ас. паматы́ч паматы́чце
Дзеепрыслоўе
прош. час паматы́чыўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Парэ́паны ’патрэсканы, шурпаты’ (Сцяшк., Сл. ПЗБ), парэ́пацьпаматычыць’ (Сл. ПЗБ), парэ́пацца, порэ́пацца ’патрэскацца’ (Сл. ПЗБ). Гл. рэпаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)