палітыка́н, -а, мн. -ы, -аў, м. (пагард.).

Беспрынцыповы палітычны дзеяч, а таксама наогул спрытны і беспрынцыповы дзялок.

|| прым. палітыка́нскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

палітыка́н

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. палітыка́н палітыка́ны
Р. палітыка́на палітыка́наў
Д. палітыка́ну палітыка́нам
В. палітыка́на палітыка́наў
Т. палітыка́нам палітыка́намі
М. палітыка́не палітыка́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

палітыка́н м., презр. политика́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

палітыка́н, ‑а, м.

Пагард. Беспрынцыповы палітык, палітычны дзядок; інтрыган.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

политика́н палітыка́н, -на м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вузкало́бы прям., перен. узколо́бый;

в. чэ́рап — узколо́бый че́реп;

в. палітыка́н — узколо́бый политика́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

узколо́бый прям., перен. вузкало́бы;

узколо́бый че́реп вузкало́бы чэ́рап;

узколо́бый политика́н вузкало́бы палітыка́н.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)