паліро́ўшчык

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. паліро́ўшчык паліро́ўшчыкі
Р. паліро́ўшчыка паліро́ўшчыкаў
Д. паліро́ўшчыку паліро́ўшчыкам
В. паліро́ўшчыка паліро́ўшчыкаў
Т. паліро́ўшчыкам паліро́ўшчыкамі
М. паліро́ўшчыку паліро́ўшчыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

паліро́ўшчык м. полиро́вщик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паліро́ўшчык, ‑а, м.

Рабочы, які займаецца паліраваннем.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

полиро́вщик паліро́ўшчык, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паліро́ўшчыца, ‑ы, ж.

Жан. да паліроўшчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)