палё́таць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
палё́таю |
палё́таем |
| 2-я ас. |
палё́таеш |
палё́таеце |
| 3-я ас. |
палё́тае |
палё́таюць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
палё́таў |
палё́талі |
| ж. |
палё́тала |
| н. |
палё́тала |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
палё́тай |
палё́тайце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
палё́таўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
палётаць сов., разг., см. палята́ць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
палётаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
Разм. Тое, што і палятаць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
полета́ть сов. палята́ць, палётаць, (долго, неоднократно) папалётваць, папалётаць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
попорха́ть сов. папы́рхаць, палётаць, (долго, неоднократно) папалётваць, папалётаць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Разлётны ’імклівы, моцны’ (Сцяшк.), разлёт ’рух з паступова нарастаючай хуткасцю’, разлётацца ’палётаць’ (ТСБМ), рус. дыял. разлётный ’які можа, умее лётаць’. Ад раз- і лётаць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)