Паля́
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
| Паля́ | |
| Палё́ў | |
| Паля́м | |
| Паля́ | |
| Паля́мі | |
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Паля́
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
| Паля́ | |
| Палё́ў | |
| Паля́м | |
| Паля́ | |
| Паля́мі | |
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
снегазатрыма́нне, -я,
Штучнае затрыманне снегу на
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
по́ле
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| по́ле | палі́ | |
| по́ля | палёў | |
| по́лю | паля́м | |
| по́ле | палі́ | |
| по́лем | паля́мі | |
| по́лі |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
па́ля
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
| па́ля | па́лі | |
| па́лі | па́ляў | |
| па́лі | па́лям | |
| па́лю | па́лі | |
| па́ляй па́ляю |
па́лямі | |
| па́лі |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
рэма́рка, -і,
1. Заўвага; памета на
2. У п’есе: тлумачэнне аўтара да тэксту, якое датычыць абставін дзеяння, знешняга выгляду ці паводзін персанажа.
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
паме́тка, -і,
Надпіс, запіс, знак, якім абазначаецца што
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
па́ля, -і,
Бервяно, брус, забіты ў грунт для апоры ў збудаваннях.
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
гло́са, -ы,
Пераклад або тлумачэнне незразумелага слова або выразу, пераважна ў старажытных тэкстах на
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
сва́йный па́левы;
сва́йная постро́йка буды́нак на
сва́йные рабо́ты па́левыя рабо́ты.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пазніка́ць, 1 і 2
Знікнуць, перастаць існаваць — пра ўсё, многае; прапасці, схавацца — пра ўсё, многае, усіх, многіх.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)