пальні́к
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
пальні́к |
пальнікі́ |
| Р. |
пальніка́ |
пальніко́ў |
| Д. |
пальніку́ |
пальніка́м |
| В. |
пальні́к |
пальнікі́ |
| Т. |
пальніко́м |
пальніка́мі |
| М. |
пальніку́ |
пальніка́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
пальні́к, -ка́ м., воен., ист. пальни́к
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пальни́к воен., ист. пальні́к, -ка́ м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)