палымя́ны, -ая, -ае.

1. Які мае ярка-чырвоны колер, колер полымя.

П. захад.

2. перан. Вельмі палкі, страсны, моцны (высок.).

П. патрыёт.

Палымяная прамова.

|| наз. палымя́насць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

палымя́ны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. палымя́ны палымя́ная палымя́нае палымя́ныя
Р. палымя́нага палымя́най
палымя́нае		 палымя́нага палымя́ных
Д. палымя́наму палымя́най палымя́наму палымя́ным
В. палымя́ны (неадуш.)
палымя́нага (адуш.)		 палымя́ную палымя́нае палымя́ныя (неадуш.)
палымя́ных (адуш.)
Т. палымя́ным палымя́най
палымя́наю		 палымя́ным палымя́нымі
М. палымя́ным палымя́най палымя́ным палымя́ных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

палымя́ны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. палымя́ны палымя́ная палымя́нае палымя́ныя
Р. палымя́нага палымя́най
палымя́нае		 палымя́нага палымя́ных
Д. палымя́наму палымя́най палымя́наму палымя́ным
В. палымя́ны (неадуш.)
палымя́нага (адуш.)		 палымя́ную палымя́нае палымя́ныя (неадуш.)
палымя́ных (адуш.)
Т. палымя́ным палымя́най
палымя́наю		 палымя́ным палымя́нымі
М. палымя́ным палымя́най палымя́ным палымя́ных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

палымя́ны пла́менный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

палымя́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае ярка-чырвоны колер, колер полымя. Злева, на фоне медна-залатога, палымянага захаду, вырысоўваецца з сіняй вады цёмны сілуэт другой гары. В. Вольскі.

2. перан. Палкі, страсны. Палымяны рэвалюцыянер. Палымяны патрыятызм. □ Плошча запоўнена чырвонаармейцамі, рабочымі. На высокай драўлянай трыбуне — знаёмая постаць Ільіча. Правадыр звяртаецца да народа з палымянай прамовай. Шматаў. Заспявай мне песню тую, Што з палёў збіраеш, Што ў сэрцы палымяным Для мяне хаваеш. Русак. // Прасякнуты страснасцю, запалам. Палымяныя выступленні газеты дапаўнялі лістоўкі. Пятніцкі. // Які вырашае палкасць, страснасць. З глыбінь дзесяцігоддзяў у цяжкія для савецкага народа дні гучаў палымяны голас выдатнага беларускага паэта Максіма Багдановіча. Шкраба. Светлячкі капцілак не ў сілах прыхаваць палымянага бляску людскіх вачэй. Там гарыць нянавісць, якая мацней за ўсе агні на свеце. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

агні́сты, -ая, -ае.

1. гл. агонь.

2. Які свеціцца як агонь, падобны да яго колерам, адлівае фарбамі агню.

Агністае лісце на дрэве.

3. Гарачы, пякучы як агонь.

Агністая спёка.

4. перан. Палымяны, бліскучы (пра вочы, позірк).

Агністыя вочы.

5. перан. Палымяны, натхняльны, гарачы.

Агністая прамова.

|| наз. агні́стасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пла́менный

1. уст. (ярко горящий, пылающий) палымя́ны, агні́сты;

пла́менный костёр палымя́нае во́гнішча;

2. перен. (жаркий, горячий) гара́чы;

пла́менное дыха́ние гара́чае дыха́нне;

3. перен. (пылкий, страстный) палымя́ны, па́лкі, гара́чы;

пла́менный трибу́н палымя́ны трыбу́н;

пла́менная любовь гара́чае (па́лкае) каха́нне;

пла́менный взгляд палымя́ны (па́лкі) по́зірк;

пла́менный приве́т гара́чае прывіта́нне;

4. (цвета пламени) палымя́ны, агні́сты;

пла́менный зака́т палымя́ны (агні́сты) за́хад со́нца;

5. пла́менная печь техн. по́лымная печ.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

агнявы́, -а́я, -о́е.

1. гл. агонь.

2. Які мае колер агню; ярка-чырвоны.

Агнявыя валаконцы ткуцца ў шоўк чырвоны.

3. перан. Палымяны, гарачы, парывісты.

Агнявая прамова.

Агнявое слова.

4. Звязаны з абстрэлам, стральбой.

Агнявая пазіцыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

огнево́й

1. в разн. знач. агнявы́;

огнева́я то́чка агнявы́ пункт;

огнева́я пози́ция агнява́я пазі́цыя;

2. перен. палымя́ны, па́лкі;

огнево́й взгля́д палымя́ны (па́лкі) по́зірк.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пу́рпур, -у, м.

1. Цёмна- або яркачырвоны колер (першапачаткова каштоўнае фарбавальнае рэчыва).

2. Дарагое адзенне з чырвонай тканіны як знак раскошы і велічы (уст.).

3. перан. Чырвань, палымяны колер.

П. зары. П. сцягоў.

|| прым. пурпу́рны, -ая, -ае і пурпуро́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)