па́луба, -ы, мн. -ы, -луб, ж.
Гарызантальнае перакрыцце ў корпусе судна.
Верхняя, ніжняя п.
Выйсці з каюты на палубу.
|| прым. па́лубны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
па́луба
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
па́луба |
па́лубы |
| Р. |
па́лубы |
па́луб |
| Д. |
па́лубе |
па́лубам |
| В. |
па́лубу |
па́лубы |
| Т. |
па́лубай
па́лубаю |
па́лубамі |
| М. |
па́лубе |
па́лубах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
па́луба мор. па́луба, -бы ж.;
ни́жняя па́луба ні́жняя па́луба;
ве́рхняя па́луба ве́рхняя па́луба;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
па́луба ж., мор. па́луба;
ні́жняя п. — ни́жняя па́луба;
ве́рхняя п. — ве́рхняя па́луба
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
па́луба, ‑ы, ж.
Суцэльнае гарызантальнае перакрыцце ў выглядзе падлогі на судне. Параход ідзе бліжэй да абрыву, і з верхняй палубы відаць вуліцы вёсак. Шамякін. Паруснік, старая пасудзіна, на палубу якой.. нават партовыя грузчыкі ступалі неахвотна, выдаваўся.. [Тапурыю] цяпер прыгожым. Самуйлёнак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Па́луба ’суцэльнае гарызантальнае перакрыццё ў выглядзе падлогі на судне’ (ТСБМ). Рус. па́луба ’тс’, укр. па́луба ’страха з лубу над павозкай’, польск. pałub ’ствол дрэва (выдзеўбаны ўнутры)’, pałuba ’павозка’, чэш. palubeň ’ствол дрэва, полы ўнутры’. Да луб (гл.) (Фасмер, 3, 194). У словаўтваральных адносінах — гэта аддзеяслоўны дэрыват ад *polubiti ’пакрыць лубам’ < paluba.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
дэк, ‑а, м.
Спец. Навясная палуба марскога або рачнога судна.
[Англ. deck — палуба.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
насавы́ в разн. знач. носово́й;
~ва́я перагаро́дка — носова́я перегоро́дка;
~вы́я гу́кі — носовы́е зву́ки;
~ва́я па́луба — носова́я па́луба
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
спардэ́к, ‑а, м.
Верхняя лёгкая палуба на трохпалубных суднах 19 і пачатку 20 стст. або палуба сярэдняй надбудовы на суднах сучаснай канструкцыі. [Лорда] можна было бачыць на спардэку, дзе ён раз і другі, нягледзячы ні на якое надвор’е, акуратна пахаджваў паўз абодва барты. Лынькоў.
[Англ. spar-deck.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
носово́й в разн. знач. насавы́;
носова́я часть насава́я ча́стка;
носово́й плато́к насава́я ху́стачка, насо́ўка;
носово́й звук лингв. насавы́ гук;
носова́я па́луба насава́я па́луба.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)