пала́цавы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пала́цавы пала́цавая пала́цавае пала́цавыя
Р. пала́цавага пала́цавай
пала́цавае		 пала́цавага пала́цавых
Д. пала́цаваму пала́цавай пала́цаваму пала́цавым
В. пала́цавы (неадуш.)
пала́цавага (адуш.)		 пала́цавую пала́цавае пала́цавыя (неадуш.)
пала́цавых (адуш.)
Т. пала́цавым пала́цавай
пала́цаваю		 пала́цавым пала́цавымі
М. пала́цавым пала́цавай пала́цавым пала́цавых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пала́цавы дворцо́вый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пала́цавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да палаца (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пала́ц, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Вялікі і пышны будынак, які звычайна выдзяляецца сваёй архітэктурай.

2. Такі будынак, які з’яўляецца месцазнаходжаннем манарха і яго сям’і.

Царскі п.

3. з Р. У складзе назваў некаторых будынкаў шырокага грамадскага прызначэння.

П. піянераў.

П. спорту.

|| прым. пала́цавы, -ая, -ае (да 1 і 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

за́мкава-пала́цавы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. за́мкава-пала́цавы за́мкава-пала́цавая за́мкава-пала́цавае за́мкава-пала́цавыя
Р. за́мкава-пала́цавага за́мкава-пала́цавай
за́мкава-пала́цавае		 за́мкава-пала́цавага за́мкава-пала́цавых
Д. за́мкава-пала́цаваму за́мкава-пала́цавай за́мкава-пала́цаваму за́мкава-пала́цавым
В. за́мкава-пала́цавы (неадуш.)
за́мкава-пала́цавага (адуш.)		 за́мкава-пала́цавую за́мкава-пала́цавае за́мкава-пала́цавыя (неадуш.)
за́мкава-пала́цавых (адуш.)
Т. за́мкава-пала́цавым за́мкава-пала́цавай
за́мкава-пала́цаваю		 за́мкава-пала́цавым за́мкава-пала́цавымі
М. за́мкава-пала́цавым за́мкава-пала́цавай за́мкава-пала́цавым за́мкава-пала́цавых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дворцо́вый пала́цавы; дварцо́вы;

дворцо́вый переворо́т дварцо́вы пераваро́т.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Вярхо́ўны ’вышэйшы’ (БРС, КТС, Касп.), укр. верховний ’тс’, рус. верховный ’верхні’; ’тоўстае палатно са зрэб’я’; ’жыхар з вярхоўя ракі’; ’конны’, ст.-рус. верховный, вьрховьний, вьрьховнии, връховный ’верхні; ’вышэйшы, галоўны’; ’конны’; ’палацавы’ (з X ст.), славен. vrhǫ́ven, серб.-харв. вр̀ховни, макед. врховен, балг. върховен ’вярхоўны’. Да ст.-слав. прыметніка врьховьнии ’галоўны, вышэйшы’ (у царкоўным сэнсе). Відавочна, царкоўнаславянізм; гл. Шанскі, 1, В, 69. Утворана ад врьхъ і суф. ‑ьn‑ъ. Крукоўскі (Уплыў, 110) мяркуе, што бел. лексема — калька з рус. мовы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)