паку́тніцкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. паку́тніцкі паку́тніцкая паку́тніцкае паку́тніцкія
Р. паку́тніцкага паку́тніцкай
паку́тніцкае		 паку́тніцкага паку́тніцкіх
Д. паку́тніцкаму паку́тніцкай паку́тніцкаму паку́тніцкім
В. паку́тніцкі (неадуш.)
паку́тніцкага (адуш.)		 паку́тніцкую паку́тніцкае паку́тніцкія (неадуш.)
паку́тніцкіх (адуш.)
Т. паку́тніцкім паку́тніцкай
паку́тніцкаю		 паку́тніцкім паку́тніцкімі
М. паку́тніцкім паку́тніцкай паку́тніцкім паку́тніцкіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

паку́тніцкі страда́льческий, му́ченический

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паку́тніцкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да пакутніка і пакутніцтва. Раманюк .. пакляўся адпомсціць ворагу і за пакутніцкую смерць Тараса і за ўсіх нас. Краўчанка. // Які выяўляе пакуты. Палкоўнік, злосны і зняможаны, адкінуўся на падушку, з пакутніцкім выглядам заплюшчыў вочы. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паку́тнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Чалавек, які перанёс або пераносіць пакуты.

Пакутнікі канцлагераў.

|| ж. паку́тніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. паку́тніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

страда́льческий паку́тны, паку́тніцкі;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

му́ченический паку́тніцкі, паку́тны;

◊

му́ка му́ченическая му́ка страшэ́нная;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)