па́куллевы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. па́куллевы па́куллевая па́куллевае па́куллевыя
Р. па́куллевага па́куллевай
па́куллевае
па́куллевага па́куллевых
Д. па́куллеваму па́куллевай па́куллеваму па́куллевым
В. па́куллевы (неадуш.)
па́куллевага (адуш.)
па́куллевую па́куллевае па́куллевыя (неадуш.)
па́куллевых (адуш.)
Т. па́куллевым па́куллевай
па́куллеваю
па́куллевым па́куллевымі
М. па́куллевым па́куллевай па́куллевым па́куллевых

Крыніцы: piskunou2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

па́кулле, -я, н.

Грубае валакно, якое адходзіць пры апрацоўцы лёну, канапель.

Заканапаціць шчыліны пакуллем.

|| прым. па́куллевы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)