пако́лванне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
пако́лванне |
пако́лванні |
| Р. |
пако́лвання |
пако́лванняў |
| Д. |
пако́лванню |
пако́лванням |
| В. |
пако́лванне |
пако́лванні |
| Т. |
пако́лваннем |
пако́лваннямі |
| М. |
пако́лванні |
пако́лваннях |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
пако́лванне ср. пока́лывание
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пако́лванне, ‑я, н.
Колючы боль, які ўзнікае час ад часу. Паколванне ў грудзях.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пока́лывание пако́лванне, -ння ср.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)