пакаро́чваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. пакаро́чваю пакаро́чваем
2-я ас. пакаро́чваеш пакаро́чваеце
3-я ас. пакаро́чвае пакаро́чваюць
Прошлы час
м. пакаро́чваў пакаро́чвалі
ж. пакаро́чвала
н. пакаро́чвала
Загадны лад
2-я ас. пакаро́чвай пакаро́чвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час пакаро́чваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пакаро́чваць несов. укора́чивать, де́лать коро́че

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пакаро́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да пакараціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

окора́чивать несов. замно́га пакаро́чваць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

укора́чивать несов. укаро́чваць, пакаро́чваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пакаро́чванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. пакарочваць — пакараціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пакаро́чвацца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да пакараціцца.

2. Зал. да пакарочваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

караці́ць, ‑рачу, ‑роціш, ‑роціць; незак., што.

Рабіць карацейшым; пакарочваць. Караціць паліто. Караціць плацце. Караціць артыкул.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

убавля́ть несов.

1. убаўля́ць, забаўля́ць; (уменьшать) змянша́ць, памянша́ць; (отбавлять) убаўля́ць, адбаўля́ць;

2. (делать у́же или короче) павужа́ць; пакаро́чваць;

3. (в весе) ме́ншаць, убаўля́цца, убыва́ць; см. уба́вить;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)