пазне́йшы, -ая, -ае.

Які адбыўся, наступіў пасля чаго-н.

Пазнейшыя звесткі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пазне́йшы

прыметнік, якасны, вышэйшая cтупень параўнання

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пазне́йшы пазне́йшая пазне́йшае пазне́йшыя
Р. пазне́йшага пазне́йшай
пазне́йшае		 пазне́йшага пазне́йшых
Д. пазне́йшаму пазне́йшай пазне́йшаму пазне́йшым
В. пазне́йшы (неадуш.)
пазне́йшага (адуш.)		 пазне́йшую пазне́йшае пазне́йшыя (неадуш.)
пазне́йшых (адуш.)
Т. пазне́йшым пазне́йшай
пазне́йшаю		 пазне́йшым пазне́йшымі
М. пазне́йшым пазне́йшай пазне́йшым пазне́йшых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пазне́йшы прил. сравнит. ст. бо́лее по́здний, поздне́йший

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пазне́йшы, ‑ая, ‑ае.

Выш. ст. да прым. позні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

поздне́йший пазне́йшы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

неалі́т, -у, М -ліце, м.

Пазнейшы перыяд каменнага веку (8—3-е тысячагоддзі да н.э.).

Эпоха неаліту.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адцягну́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ця́гнецца; зак.

1. Пра войскі: адысці назад, убок.

2. Стаць адвіслым ад якога-н. цяжару.

Кішэні адцягнуліся.

3. Адкласціся на пазнейшы час.

Размова адцягнулася.

Ад’езд адцягнуўся.

|| незак. адця́гвацца, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адтэрмінава́ць, ‑ную, ‑нуеш, ‑нуе; зак., што.

Перанесці выкананне чаго‑н. на пазнейшы тэрмін. Адтэрмінаваць плацяжы. // Прадоўжыць тэрмін годнасці чаго‑н. Адтэрмінаваць пропуск.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Плы́нуць ’працякаць, цячы’, ’плысці’, ’праносіцца (аб слове)’ (Нас.; смарг., Сл. ПЗБ), Да прасл. *plynǫti < *pluti > плыць, плысці (гл.). Магчымы пазнейшы ўплыў польск. płynąć ’праплываць, цячы’, ’бегчы’, ’лунаць’, ’імчацца на хвалях’, ’разносіцца’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Асто́яцца ’ўтрымацца на нагах; адстаяцца (пра вадкасць)’ (БРС, Сцяц.). Укр. стар. остоятися ’тс’. Магчыма, з ст.-рус. отстоятися; націск указвае на пазнейшы, хутчэй польскі ўплыў (параўн. польск. ostoja ’аснова’, а таксама астоя ’база’, Шакун, Гісторыя, 313). Сувязь з стаяць (гл.) безумоўная, але гісторыя гэтага ўтварэння няясная.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)