паздзіра́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., што.

1. Садраць што-н. у многіх месцах, садраць усё, многае.

П. фарбу з шыбаў.

П. рукі аб маліннік.

2. Рэзкім рухам зняць усё, многае (разм.).

П. боты з ног.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паздзіра́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. паздзіра́ю паздзіра́ем
2-я ас. паздзіра́еш паздзіра́еце
3-я ас. паздзіра́е паздзіра́юць
Прошлы час
м. паздзіра́ў паздзіра́лі
ж. паздзіра́ла
н. паздзіра́ла
Загадны лад
2-я ас. паздзіра́й паздзіра́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час паздзіра́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

паздзіра́ць сов. (о многом)

1. содра́ть; снять; сорва́ть;

2. содра́ть, счеса́ть, сковырну́ть; сцара́пать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паздзіра́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

1. Садраць што‑н. у многіх месцах, садраць усё, многае. Дзверы былі нядаўна пафарбаваныя, але фарба месцамі аблупілася, нібыта хтось знарок паздзіраў яе. Савіцкі. Колюцца [снапы лёну] сухімі камлямі, як дротам, — паздзіраў [Андрэй] усе рукі. Пташнікаў.

2. Разм. Рэзкім рухам зняць усё, многае. Віця ахвотна паздзіраў з бацькавых ног боты. Ермаловіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паздзіра́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад паздзіраць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

слупи́ть сов., разг. злупі́ць, мног. пазлу́пліваць, садра́ць, мног. паздзіра́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паздзіра́ны

1. со́дранный; сня́тый; со́рванный;

2. со́дранный, счёсанный, сковы́рнутый; сцара́панный;

1, 2 см. паздзіра́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сцара́пать сов., разг. садра́ць, здзе́рці, мног. паздзіра́ць; (счистить) саскрэ́бці, мног. пасаскраба́ць, пасаскрэ́бваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Лупня́к ’сланец’ (ТСБМ). Утворана ў 20‑х гадах XX ст. накшталт польск. łupek, чэш., славац. lupek ’тс’, польск. łupień (Сл. Міцкевіча, 4, 178) і ўкр. лупа́к. Узорам магло быць ням. Schieper ’сланец’ < прагерм. *skifran < *skē̌ti ’расшчапляць, паздзіраць, аддзяляць’ (Слаўскі, 5, 325–326; Баханькоў, БЛ, 13, 18).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

содра́ть сов., прям., перен. садра́ць, здзе́рці, мног. паздзіра́ць; (кору, скорлупу и т. п. — ещё) злуза́ць, мног. пазлу́зваць; злупі́ць, мног. пазлу́пліваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)