пазакі́дваць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. пазакі́дваю пазакі́дваем
2-я ас. пазакі́дваеш пазакі́дваеце
3-я ас. пазакі́двае пазакі́дваюць
Прошлы час
м. пазакі́дваў пазакі́двалі
ж. пазакі́двала
н. пазакі́двала
Загадны лад
2-я ас. пазакі́двай пазакі́двайце
Дзеепрыслоўе
прош. час пазакі́дваўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пазакі́дваць сов., см. пазакіда́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пазакі́дваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Тое, што і пазакідаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пазакіда́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны і пазакі́дваць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак.

1. каго-што. Ускінуць на што-н. або закінуць куды-н. усё, многае.

П. стары абутак на гарышча.

2. што. Кінуўшы, палажыўшы не на сваё месца, згубіць усё, многае (разм.).

П. інструменты.

3. што. Адкінуць, адвесці (частку цела, аддзенне і пад.) убок, уверх, уніз.

П. рукі назад.

4. што. Кідаючы, запоўніць ці прыкрыць усё, многае.

П. ямы зямлёй.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

закида́ть сов. закі́даць, мног. пазакіда́ць, пазакі́дваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заброса́ть сов. закі́даць, мног. пазакіда́ць, пазакі́дваць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

позабро́сить сов., разг. закі́нуць; пазакіда́ць, пазакі́дваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Пашамата́ць, драг. пошымытитэ ’пазакідваць’ (Нар. лекс.). З польск. szamotać się кідацца, рвацца, біцца’, якое з прэфарманта ше‑ (sze‑) і Змятаць (< прасл. metati ’кідаць’. Гл. яшчэ Брукнер, 540.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

заки́нуть сов., в разн. знач. закі́нуць, мног. пазакіда́ць, пазакі́дваць;

заки́нуть у́дочку закі́нуць ву́ду;

заки́нуть слове́чко закі́нуць сло́ва (сло́ўца);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

забро́сить сов.

1. закі́нуць, мног. пазакіда́ць, пазакі́дваць;

2. (оставить без внимания) акі́нуць, закі́нуць; занядба́ць;

3. (завезти, доставить) разг. закі́нуць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)