пажаўці́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. пажаўчу́ пажо́ўцім
2-я ас. пажо́ўціш пажо́ўціце
3-я ас. пажо́ўціць пажо́ўцяць
Прошлы час
м. пажаўці́ў пажаўці́лі
ж. пажаўці́ла
н. пажаўці́ла
Загадны лад
2-я ас. пажаўці́ пажаўці́це
Дзеепрыслоўе
прош. час пажаўці́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пажаўці́ць сов. пожелти́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пажаўці́ць, ‑жаўчу, ‑жоўціш, ‑жоўціць; зак.

Зрабіць жоўтым, жаўцейшым.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пожелти́ть сов. пажаўці́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́желтить сов., разг. вы́жаўціць, пажаўці́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

изжелти́ть сов., разг. вы́жаўціць, пажаўці́ць; (зажелтить) зажаўці́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)