пад’ёмны, -ая, -ае.

1. гл. падняцца, падняць і пад’ём.

2. Які прызначаны для пад’ёму, перамяшчэння ўверх.

П. кран.

3. Такі, які можна падняць.

Пад’ёмная заслона.

4. Які выдаецца для расходаў пры пераездзе на новае месца работы.

Пад’ёмныя грошы.

Атрымаць пад’ёмныя.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пад’ё́мны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пад’ё́мны пад’ё́мная пад’ё́мнае пад’ё́мныя
Р. пад’ё́мнага пад’ё́мнай
пад’ё́мнае
пад’ё́мнага пад’ё́мных
Д. пад’ё́мнаму пад’ё́мнай пад’ё́мнаму пад’ё́мным
В. пад’ё́мны (неадуш.)
пад’ё́мнага (адуш.)
пад’ё́мную пад’ё́мнае пад’ё́мныя (неадуш.)
пад’ё́мных (адуш.)
Т. пад’ё́мным пад’ё́мнай
пад’ё́мнаю
пад’ё́мным пад’ё́мнымі
М. пад’ё́мным пад’ё́мнай пад’ё́мным пад’ё́мных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пад’ёмны в разн. знач. подъёмный;

п. кран — подъёмный кран;

~ная вага́ — подъёмный вес;

~ныя гро́шы — подъёмные де́ньги

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пад’ёмны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да пад’ёму (у 1 знач.). Пад’ёмная сіла крылаў. // Які служыць для пад’ёму чаго‑н. Пад’ёмны кран. Пад’ёмны механізм. □ Тэадаліт мае тры пад’ёмныя вінты — пры дапамозе іх прыводзяць лімб у гарызантальнае становішча... Пташнікаў.

2. Зроблены так, каб можна было падняць. Пад’ёмная заслона. Пад’ёмны мост.

3. у знач. наз. пад’ёмныя, ‑ых. Грошы, якія выдаюцца пры пераездзе на новае месца работы. Атрымаць пад’ёмныя. □ [Чалавек], здаецца, не адказаў на маё прывітанне, а папрасіў маё накіраванне. Прабег яго вачыма, паклікаў нейкую Надзю, загадаў ёй мяне «правесці загадам» і выплаціць пад’ёмныя. Гаўрылкін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пад’ём, -у, м.

1. гл. падняцца, падняць.

2. Участак дарогі, які ідзе ўверх.

Круты п.

3. Выпуклая частка нагі ад пальцаў да шчыкалаткі, над ступнёй.

Боты ціснуць у пад’ёме.

Лёгкі (або цяжкі) на пад’ём (разм.) — лёгка (або з цяжкасцю) адважваецца ісці, ехаць, рухацца, рабіць што-н.

|| прым. пад’ёмны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вертыка́льна-пад’ёмны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вертыка́льна-пад’ёмны вертыка́льна-пад’ёмная вертыка́льна-пад’ёмнае вертыка́льна-пад’ёмныя
Р. вертыка́льна-пад’ёмнага вертыка́льна-пад’ёмнай
вертыка́льна-пад’ёмнае
вертыка́льна-пад’ёмнага вертыка́льна-пад’ёмных
Д. вертыка́льна-пад’ёмнаму вертыка́льна-пад’ёмнай вертыка́льна-пад’ёмнаму вертыка́льна-пад’ёмным
В. вертыка́льна-пад’ёмны (неадуш.)
вертыка́льна-пад’ёмнага (адуш.)
вертыка́льна-пад’ёмную вертыка́льна-пад’ёмнае вертыка́льна-пад’ёмныя (неадуш.)
вертыка́льна-пад’ёмных (адуш.)
Т. вертыка́льна-пад’ёмным вертыка́льна-пад’ёмнай
вертыка́льна-пад’ёмнаю
вертыка́льна-пад’ёмным вертыка́льна-пад’ёмнымі
М. вертыка́льна-пад’ёмным вертыка́льна-пад’ёмнай вертыка́льна-пад’ёмным вертыка́льна-пад’ёмных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

спу́ска-пад’ёмны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. спу́ска-пад’ёмны спу́ска-пад’ёмная спу́ска-пад’ёмнае спу́ска-пад’ёмныя
Р. спу́ска-пад’ёмнага спу́ска-пад’ёмнай
спу́ска-пад’ёмнае
спу́ска-пад’ёмнага спу́ска-пад’ёмных
Д. спу́ска-пад’ёмнаму спу́ска-пад’ёмнай спу́ска-пад’ёмнаму спу́ска-пад’ёмным
В. спу́ска-пад’ёмны (неадуш.)
спу́ска-пад’ёмнага (адуш.)
спу́ска-пад’ёмную спу́ска-пад’ёмнае спу́ска-пад’ёмныя (неадуш.)
спу́ска-пад’ёмных (адуш.)
Т. спу́ска-пад’ёмным спу́ска-пад’ёмнай
спу́ска-пад’ёмнаю
спу́ска-пад’ёмным спу́ска-пад’ёмнымі
М. спу́ска-пад’ёмным спу́ска-пад’ёмнай спу́ска-пад’ёмным спу́ска-пад’ёмных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

спу́ска-пад’ёмны спу́ско-подъёмный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падня́цца, падыму́ся, пады́мешся, пады́мецца; падымі́ся і -німу́ся, -ні́мешся, -ні́мецца; -німі́ся; зак.

1. Перамясціцца ўверх або прыняць больш высокае становішча.

П. на чацвёрты паверх.

Рука паднялася.

П. па службовай лесвіцы (перан.; дасягнуць больш высокага грамадскага становішча).

2. Устаць, перамяніць ляжачае або сядзячае становішча на стаячае.

П. з ложка.

3. Крануцца, рушыць.

Войскі падняліся ў атаку.

4. перан. Перайсці да актыўных дзеянняў.

П. на барацьбу з ворагам.

5. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Стаць вышэйшым, павысіцца ва ўзроўні.

Вада ў рацэ паднялася.

6. (1 і 2 ас. не ўжыв.), перан. Павялічыцца, павысіцца.

Прадукцыйнасць працы паднялася.

Цэны падняліся.

7. (1 і 2 ас. не ўжыв.), перан. Стаць больш актыўным, прыўзнятым, палепшыцца.

Настрой падняўся.

8. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Наладжваючыся, палепшыцца, развіцца.

Прадукцыйнасць гаспадаркі паднялася.

9. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Узнікнуць, пачацца.

Падняўся шум.

У стане ворага паднялася паніка.

Падняўся вецер.

|| незак. падыма́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца і падніма́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

|| наз. падня́цце, -я, н. (да 1, 6—8 знач.) і пад’ём, -у, м. (да 1, 2 і 5 знач.).

|| прым. пад’ёмны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падня́ць, -дыму́, -ды́меш, -ды́ме і падніму́, падні́меш, падні́ме; -ня́ў -няла́, -ло́; падымі́ і паднімі́; -ня́ты; зак.

1. каго-што. Нагнуўшыся, узяць (з зямлі, падлогі).

П. аловак.

2. каго-што. Узяць, маючы дастаткова сілы, каб утрымаць у руках.

П. камень.

3. каго-што. Перамясціць наверх, надаць чаму-н. вышэйшае становішча.

П. на ліфце.

П. якар (выцягнуць з вады перад адплыццём). П. заслону сцэны.

П. галаву (таксама перан.: стаць бадзёрым, смелым).

4. каго-што. Дапамагчы або прымусіць устаць; зноў надаць каму-, чаму-н. стаячае становішча.

П. з пасцелі каго-н. (разбудзіць). Сабака падняў зайца (успудзіў). П. павалены плот.

5. каго (што). Прымусіць крануцца з месца з якой-н. мэтай, прымусіць узяцца за што-н.

П. салдат у атаку.

6. перан., каго (што). Натхняючы, схіліць да якога-н. актыўнага дзеяння.

П. народ на барацьбу.

7. што. Зрабіць вышэйшым, узвысіць.

П. падмурак.

П. узровень вады.

8. перан., што. Павялічыць, павысіць.

П. ураджай.

П. цану.

9. перан. Зрабіць больш актыўным, прыўзнятым, палепшыць.

П. дух.

П. цікавасць да чаго-н.

10. што. Наладжваючы, палепшыць, развіць.

П. гаспадарку.

11. што. Зрабіць, пачаць дзеянне, названае назоўнікам.

П. бунт (узбунтавацца). П. смех.

П. трывогу.

П. пытанне.

12. што. Тое, што і узараць (спец.).

П. цаліну.

|| незак. падыма́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е і падніма́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. падня́цце, -я, н. (да 1—3, 6—9 і 10 знач.), падніма́нне, -я, н. (да 1—4, 7—9 і 12 знач.) і пад’ём, -у, м. (да 2, 3, 7 і 12 знач.).

|| прым. пад’ёмны, -ая, -ае (да 2, 3 і 7 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)