падшы́ўка, -і, ДМ -ўцы, мн. -і, -шы́вак, ж.
1. гл. падшыць.
2. Стос падшытых газет, дакументаў і пад.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
падшы́ўка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
падшы́ўка |
падшы́ўкі |
| Р. |
падшы́ўкі |
падшы́вак |
| Д. |
падшы́ўцы |
падшы́ўкам |
| В. |
падшы́ўку |
падшы́ўкі |
| Т. |
падшы́ўкай
падшы́ўкаю |
падшы́ўкамі |
| М. |
падшы́ўцы |
падшы́ўках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
падшы́ўка ж.
1. (действие) подши́вка; подру́бка; подмётка; подстёжка; подби́вка; см. падшы́ць;
2. (подшитое) подши́вка; подби́вка;
3. (газет, документов) подши́вка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
падшы́ўка, ‑і, ДМ ‑шыўцы, ж.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. падшываць — падшыць.
2. Стос падшытых газет, часопісаў, дакументаў. У невялічкім пакойчыку прыбудоўкі — доўгі стол, на ім часопісы і акуратныя падшыўкі газет. Брыль.
3. Тое, што падшыта да чаго‑н. спадыспаду. [Янук] здымае сваю шапку,.. адкладвае цырат[о]вую падшыўку і дастае адтуль згорнуты ў некалькі столак лісток паперы. Кулакоўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
падшы́ць, -ы́ю, -ы́еш, -ы́е; -ы́ты; зак., што.
1. Прышыць што-н. ці да чаго-н. спадыспаду, знізу.
П. падкладку.
2. Зашыць, падагнуўшы вузкай паласой край чаго-н.
П. прыпол сукенкі.
3. Прышыўшы, далучыць, прымацаваць.
П. даведку ў асабістую справу.
|| незак. падшыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
|| наз. падшыва́нне, -я, н. і падшы́ўка, -і, ДМ -ўцы, ж.
|| прым. падшыўны́, -а́я, -о́е і падшы́вачны, -ая, -ае.
Падшыўны каўнерык.
Падшывачны матэрыял.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
подши́вка ж.
1. (действие) падшыва́нне, -ння ср., падшы́ўка, -кі ж.;
2. (действие) падшалёўванне, -ння ср., падшалёўка, -кі ж.; абшалёўванне, -ння ср., ашалёўванне, -ння ср., абшалёўка, -кі ж., ашалёўка, -кі ж.; см. подшива́ть;
3. (газет, документов) падшы́ўка, -кі ж.;
4. (подшитое — в одежде) разг. падшы́ўка, -кі ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Анталя́жы, антуля́жы, антыля́жы, ’карункі’ (КТС, Шат., Сцяц., Жд., Інстр. I), анталяжыны, анталяжыкі (КТС) праз польскую (Сцяц. Нар., 143) з франц. entoilage ’палатняная падшыўка’. У бел. з пач. XX ст. (Гіст. лекс., 243).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Сафі́т, софі́т ’падшыўка дошак да столі’ (ТС), су́фіт, суфэ́т ’столь’ (Сл. Брэс.). Этымалагічна тое ж, што і літар. сафі́т ’паверхня якой-небудзь архітэктурнай дэталі, якую можна бачыць знізу’, ’прыстасаванне ў карнізе, якое дае рассеянае святло і інш.’ (ТСБМ). З італ. soffiito ’столь’ (ТСБМ, там жа) праз заходнееўрапейскія мовы; у першым значэнні праз польск. sufit ’ніжняя паверхня столі; столь’; гл. SWO, 710.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Лямоўка 1 ’аблямоўка; тонкая палатняная падшыўка знізу ў жаночых спадніцах’, ’надточаная ўнізе частка падолу’ (Мядзв.; круп., Нар. сл.; кругл., Мат. Маг.). Запазычана з польск. lamówka ’абшыты край тканіны’. Гл. таксама лямава́ць.
Лямоўка 2, лямі́ўка, ляму́ўка, лямоўка, лямуо̑ўка ’шалёўка ў акне ці ў дзвярах’, ’дзве дошкі з абодвух бакоў франтона’, ’аконная рама’ (зах.-палес., Нар. сл.; беласт., Сл. ПЗБ). З польск. lamowka ’шалёўка ў акне, дзвярах’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
подби́вка ж.
1. падбіва́нне, -ння ср., падбі́ўка, -кі ж.;
2. портн. падбіва́нне, -ння ср., падбі́ўка, -кі ж., падшыва́нне, -ння ср., падшы́ўка, -кі ж.;
3. (подкладка) обл. падшэ́ўка, -кі ж., падкла́дка, -кі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)