па́дуга
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
па́дуга |
па́дугі |
| Р. |
па́дугі |
па́дуг |
| Д. |
па́дузе |
па́дугам |
| В. |
па́дугу |
па́дугі |
| Т. |
па́дугай
па́дугаю |
па́дугамі |
| М. |
па́дузе |
па́дугах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
па́дуга ж., театр. па́дуга
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
па́дуга театр. па́дуга, -гі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
па́дуга, ‑і, ДМ ‑дузе, ж.
Спец. Верхняя дапаможная дэкарацыя з паласы тканіны, якая закрывае ад гледачоў механізм верхняй часткі тэатральнай сцэны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)