па́дуга

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. па́дуга па́дугі
Р. па́дугі па́дуг
Д. па́дузе па́дугам
В. па́дугу па́дугі
Т. па́дугай
па́дугаю		 па́дугамі
М. па́дузе па́дугах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

па́дуга ж., театр. па́дуга

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

па́дуга театр. па́дуга, -гі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

па́дуга, ‑і, ДМ ‑дузе, ж.

Спец. Верхняя дапаможная дэкарацыя з паласы тканіны, якая закрывае ад гледачоў механізм верхняй часткі тэатральнай сцэны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падуга

т. 11, с. 507

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)