падтыка́ць гл. падаткнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падтыка́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. падтыка́ю падтыка́ем
2-я ас. падтыка́еш падтыка́еце
3-я ас. падтыка́е падтыка́юць
Прошлы час
м. падтыка́ў падтыка́лі
ж. падтыка́ла
н. падтыка́ла
Загадны лад
2-я ас. падтыка́й падтыка́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час падтыка́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падтыка́ць несов., разг.

1. в разн. знач. подтыка́ть; см. падаткну́ць 1;

2. перен. подстрека́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падтыка́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да падаткнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падаткну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; -ну́ты; зак., што.

Заткнуць знізу ці пад што-н.

П. падол спадніцы.

П. коўдру.

|| незак. падтыка́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

подтыка́ть несов. падтыка́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падтыка́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да падаткнуцца.

2. Зал. да падтыкаць (гл. падаткнуць у 1–3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падтыка́цца несов., возвр., страд. подтыка́ться; см. падаткну́цца, падтыка́ць 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Патака́ць 1 ’паблажліва, нястрога адносіцца да каго-н., патураць каму-н.’ (ТСБМ), пат́акнуць ’кіўнуць сцвярджальна’ (Яруш.), пата́каваць ’згаджацца’ (КЭС, лаг.), патако́ўнік ’патуральнік’ (Нас.), пата́чка ’паблажка’ (ТСБМ). Укр. пота́катися ’згаварыцца’, потака́йло, потака́ч ’той, хто паддаквае’, пота́кувати ’паддакваць’; рус. пота́ка́ть ’патураць’, потака ’прытворства, прыкідванне’, ст.-рус. потаков(ь)никъ ’уступчывы, падатлівы’, польск. potakiwać, potakać, potaknąć ’патакаць’, чэш. potakací slovo ’слова, якімі мы пацвярджаем’. Утворана ад сцвярджальнай часціцы так (такъ, тако) пры дапамозе прыстаўкі па‑ (< прасл. po‑) (Праабражэнскі, 2, 115; Фасмер, 3, 343; Варш. сл., 4, 801).

Патака́ць 2 ’ткаць іншым матэрыялам’ (в.-дзв., Сл. ПЗБ). Відаць, з падтыка́ць < падаткнуць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)