падсу́днасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. падсу́днасць
Р. падсу́днасці
Д. падсу́днасці
В. падсу́днасць
Т. падсу́днасцю
М. падсу́днасці

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падсу́днасць ж., юр. подсу́дность

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падсу́днасць, ‑і, ж.

Уласцівасць і стан падсуднага.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падсу́дны, -ая, -ае.

1. Які падлягае суду (наогул або ў дадзенай судовай інстанцыі).

Падсудная справа.

2. у знач. наз. падсу́дны, -ага, мн. -ыя, -ых, м.; падсу́дная, -ай, мн. -ыя, -ых, ж. Чалавек, які абвінавачваецца ў чым-н. і знаходзіцца пад судом.

|| наз. падсу́днасць, -і, ж. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

подсу́дность юр. падсу́днасць, -ці ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)