Verbum

анлайнавы слоўнік

падрыва́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падрыва́нне I ср. подрыва́ние, подры́в м.; надры́в м.; см. падрыва́ць I, падрыва́цца I

падрыва́нне II ср. подрыва́ние, подры́в м.; см. падрыва́ць II, падрыва́цца II

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падрыва́нне ¹, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. падрываць ¹ — падарваць і падрывацца ¹ — падарвацца.

падрыва́нне ², ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. падрываць ² — падрыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

подрыва́ние^I воен., техн. падрыва́нне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

подрыва́ние^II падко́пванне, -ння ср.; падрыва́нне, -ння ср.; см. подрыва́ть^II.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

взрыва́ние^I узрыва́нне, -ння ср.; падрыва́нне, -ння ср.; разбурэ́нне, -ння ср.; см. взрыва́ть^I.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

подры́в^II м. (подкоп) падко́пванне, -ння ср., падко́п, -пу м.; падрыва́нне, -ння ср., падры́ў, -ры́ву м.; см. подрыва́ть^II.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

подры́в^I м.

1. (действие по глаг. подорва́ть, подрыва́ть^I) падрыва́нне, -ння ср., падры́ў, -ры́ву м.;

подры́в го́рной поро́ды падрыва́нне (падры́ў) го́рнай паро́ды;

2. перен. падры́ў, -ры́ву м.;

подры́в авторите́та падры́ў аўтарытэ́ту;

подры́в торго́вли падры́ў га́ндлю;

вести́ к подры́ву чего́-л. ве́сці да падры́ву чаго́-не́будзь.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)