падро́бнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
падро́бнік |
падро́бнікі |
| Р. |
падро́бніка |
падро́бнікаў |
| Д. |
падро́бніку |
падро́бнікам |
| В. |
падро́бніка |
падро́бнікаў |
| Т. |
падро́бнікам |
падро́бнікамі |
| М. |
падро́бніку |
падро́бніках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
падро́бнік м. подде́лыватель
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
падро́бнік, ‑а, м.
Той, хто займаецца падробкай чаго‑н. Падробнік ключоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
подде́лыватель падро́бнік, -ка м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)