падраху́нак
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
падраху́нак |
падраху́нкі |
| Р. |
падраху́нку |
падраху́нкаў |
| Д. |
падраху́нку |
падраху́нкам |
| В. |
падраху́нак |
падраху́нкі |
| Т. |
падраху́нкам |
падраху́нкамі |
| М. |
падраху́нку |
падраху́нках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
падраху́нак, -нку, мн. -нкі, -нкаў, м.
1. Вынік якой-н. дзейнасці, заняткаў і пад.
Падрахункі працоўнага дня.
2. Агульная сума.
Запісаць п. у кнігу.
|| прым. падраху́нкавы, -ая, -ае.
Падрахункавая лічба.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
падраху́нак, -нку м., бухг. ито́г;
падво́дзіць п. — подводи́ть ито́г
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
падраху́нак, ‑нку, м.
1. Агульная сума.
2. Вынік (якой‑н. дзейнасці, заняткаў і пад.). Скончыўшы навучанне і перагледзеўшы работы вучняў, Лабановіч часта падводзіў падрахункі дню. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
падлі́к, -у, м.
1. гл. падлічыць.
2. мн. -і, -аў. Вынік, падрахунак чаго-н.
Праверыць падлікі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
падсумава́ць, -му́ю, -му́еш, -му́е; -му́й; -мава́ны; зак., што (кніжн.).
Падвесці падрахунак чаму-н.
П. усе даныя.
|| незак. падсумо́ўваць, -аю, -аеш, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
падрахава́ць, ‑рахую, ‑рахуеш, ‑рахуе; зак., што.
Разм. Палічыўшы, зрабіць падрахунак; падсумаваць. Прайшлі спачатку [юныя натуралісты] праз увесь край, дзе рос ядловец, падрахавалі прыблізна колькасць лепшых кустоў. Дубоўка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
падлі́к, ‑у, м.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. падлічыць.
2. Вынік, падрахунак чаго‑н. Паходня ўзяў у рахункавода паперы з падлікам натуральных і грашовых прыбыткаў і выдаткаў. Хадкевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
падсумава́ць, ‑мую, ‑муеш, ‑муе; зак., што.
Падвесці падрахунак чаму‑н., падлічыць агульную суму. Падсумаваць выдаткі. // Абагульніць сказанае. Прынцыповым трэба быць у першую чаргу да сябе, — падсумаваў Рыгор свае разважанні. Арабей.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бала́нс¹, -у, м.
1. Раўнавага, ураўнаважванне.
Пачуццё балансу.
2. Падрахунак расходу і прыходу, вынікі фінансавай дзейнасці прадпрыемства, арганізацыі, а таксама ведамасць з такім падрахункам.
Квартальны б.
3. Суадносіны ўзаемна звязаных паказчыкаў якой-н. дзейнасці, працэсу.
Б. народнай гаспадаркі.
|| прым. бала́нсавы, -ая, -ае (у 2 і 3 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)