падраху́нак

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. падраху́нак падраху́нкі
Р. падраху́нку падраху́нкаў
Д. падраху́нку падраху́нкам
В. падраху́нак падраху́нкі
Т. падраху́нкам падраху́нкамі
М. падраху́нку падраху́нках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падраху́нак, -нку, мн. -нкі, -нкаў, м.

1. Вынік якой-н. дзейнасці, заняткаў і пад.

Падрахункі працоўнага дня.

2. Агульная сума.

Запісаць п. у кнігу.

|| прым. падраху́нкавы, -ая, -ае.

Падрахункавая лічба.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падраху́нак, -нку м., бухг. ито́г;

падво́дзіць п. — подводи́ть ито́г

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падраху́нак, ‑нку, м.

1. Агульная сума.

2. Вынік (якой‑н. дзейнасці, заняткаў і пад.). Скончыўшы навучанне і перагледзеўшы работы вучняў, Лабановіч часта падводзіў падрахункі дню. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падраху́нак м. Ergébnis n -ses, -se, Fázit n -(e)s, -e і -s; Bilánz f -, -en;

падво́дзіць падраху́нак (die) Bilánz [das Fázit] zíehen*;

у падраху́нку im Éndergebnis, im Gesámtergebnis

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

падлі́к, -у, м.

1. гл. падлічыць.

2. мн. -і, -аў. Вынік, падрахунак чаго-н.

Праверыць падлікі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падсумава́ць, -му́ю, -му́еш, -му́е; -му́й; -мава́ны; зак., што (кніжн.).

Падвесці падрахунак чаму-н.

П. усе даныя.

|| незак. падсумо́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

total​1 [ˈtəʊtl] n. цэ́лае, су́ма; вы́нік, падраху́нак;

in total у вы́ніку, ра́зам, ца́лкам

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

падрахава́ць, ‑рахую, ‑рахуеш, ‑рахуе; зак., што.

Разм. Палічыўшы, зрабіць падрахунак; падсумаваць. Прайшлі спачатку [юныя натуралісты] праз увесь край, дзе рос ядловец, падрахавалі прыблізна колькасць лепшых кустоў. Дубоўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падлі́к, ‑у, м.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. падлічыць.

2. Вынік, падрахунак чаго‑н. Паходня ўзяў у рахункавода паперы з падлікам натуральных і грашовых прыбыткаў і выдаткаў. Хадкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)