падра́дчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Арганізацыя (або, раней, асобны чалавек), якая займаецца работамі па падрадах¹.

|| прым. падра́дчыцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падра́дчык

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. падра́дчык падра́дчыкі
Р. падра́дчыка падра́дчыкаў
Д. падра́дчыку падра́дчыкам
В. падра́дчыка падра́дчыкаў
Т. падра́дчыкам падра́дчыкамі
М. падра́дчыку падра́дчыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падра́дчык м. подря́дчик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падра́дчык, ‑а, м.

Асоба ці ўстанова, якія вядуць якія‑н. работы па падрадах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

подря́дчик падра́дчык, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падра́дчыца, ‑ы, ж.

1. Жан. да падрадчык.

2. Разм. Жонка падрадчыка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ря́дчик уст. найма́льнік, -ка м.; падра́дчык, -ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Батра́к (БРС, Шат., Касп., Нас., Бяльк.). Запазычанне з рус. мовы (параўн. Чуд.), таксама і ўкр. батра́к. Паходжанне рус. слова не вельмі яснае. Па версіі Гараева, 13; Праабражэнскага, 1, 19; Шанскага, 1, Б, 57, з тат. batrak. Другая версія (Сабалеўскі, РФВ, LXX, 77; Фасмер, 1, 134–135) — суфіксальнае ўтварэнне ад рус. батырь ’падрадчык і г. д.’ (< цюрк.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)