падрадзі́ць, -раджу́, -ра́дзіш, -ра́дзіць; -ра́джаны; зак., каго-што.

Наняць для часовай работы, дастаўкі чаго-н.

П. майстроў.

|| незак. падраджа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падрадзі́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. падраджу́ падра́дзім
2-я ас. падра́дзіш падра́дзіце
3-я ас. падра́дзіць падра́дзяць
Прошлы час
м. падрадзі́ў падрадзі́лі
ж. падрадзі́ла
н. падрадзі́ла
Загадны лад
2-я ас. падрадзі́ падрадзі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час падрадзі́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падрадзі́ць сов. подряди́ть, наня́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падрадзі́ць, ‑раджу, ‑радзіш, ‑радзіць; зак., каго-што.

Наняць, абавязаўшы выканаць што‑н. на пэўных умовах. Падрадзіць майстроў на часовую работу. Падрадзіць будаўнічую брыгаду.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

подряди́ть сов. падрадзі́ць; (нанять) наня́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падраджа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да падрадзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Падра́д 1 ’абавязацельства выканаць якую-н. работу за пэўную плату, а таксама работа, якая выконваецца паводле такога абавязацельства’ (ТСБМ). Аддзеяслоўнае ўтварэнне ад падрадзіць < рад (гл.).

Падрад 2 ’непасрэдна адзін за другім; без перапынку; запар’. Рус. подряд ’тс’. Ад под і рад (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)