падпісны́, -а́я, -о́е.

Які атрымліваецца па падпісцы, падпісчыкамі.

Падпісныя выданні.

○

Падпісны ліст — ліст для збору грошай на карысць каго-, чаго-н., на якім удзельнікі збору ставяць свае подпісы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падпісны́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. падпісны́ падпісна́я падпісно́е падпісны́я
Р. падпісно́га падпісно́й
падпісно́е		 падпісно́га падпісны́х
Д. падпісно́му падпісно́й падпісно́му падпісны́м
В. падпісны́ (неадуш.)
падпісно́га (адуш.)		 падпісну́ю падпісно́е падпісны́я (неадуш.)
падпісны́х (адуш.)
Т. падпісны́м падпісно́й
падпісно́ю		 падпісны́м падпісны́мі
М. падпісны́м падпісно́й падпісны́м падпісны́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падпісны́ подписно́й;

п. ліст — подписно́й лист;

~но́е выда́нне — подписно́е изда́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падпісны́, ‑ая, ‑ое.

Які мае адносіны да падпіскі (у 1 знач.). Падпісная цана. Падпісны ліст. // Які распаўсюджваецца па падпісцы. Падпісное выданне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

подписно́й падпісны́;

подписно́й лист падпісны́ ліст;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лист​II м.

1. (бумаги, пласт материала) ліст, род. ліста́ м.;

лист желе́за ліст жале́за;

2. (документ) ліст, род. ліста́ м.;

исполни́тельный лист выкана́ўчы ліст;

похва́льный лист пахва́льны ліст;

подписно́й лист падпісны́ ліст;

3. типогр. а́ркуш, -ша м.;

а́вторский лист а́ўтарскі а́ркуш;

игра́ть с листа́ муз. ігра́ць з ліста́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ліст ​1, ‑а і ‑у, М ‑сце; мн. лісты, ‑оў і (разм.) лісці, ‑яў; м.

1. ‑а. Орган паветранага жыўлення і газаабмену раслін у выглядзе тонкай, звычайна зялёнай пласцінкі на чаранку. Золь асенняя, туман. Шэпчуць жоўклыя лісты. Крапіва. Усё відаць, як на далоні .. Нават бачыш, як трапечацца зжаўцелы ліст на бліжняй бярозе. Лынькоў. Асенніх лісцяў плаўленая медзь кладзецца, астываючы, пад ногі. А. Вольскі.

2. ‑у; у знач. зб. Лісце. Ачнецца гай І з песнямі У зялёны ліст Адзенецца. Колас. // Засушанае лісце некаторых раслін, якое ужываецца як прыправа, а таксама для прыгатавання настояў, лекаў. Лаўровы ліст. Эўкаліптавы ліст. Александрыйскі ліст.

•••

Лістам слацца гл. слацца.

ліст ​2, ‑а, М ‑сце; мн. лісты, ‑оў; м.

1. Тонкі пласт якога‑н. матэрыялу (паперы, металу, фанеры і пад.). У дашчанай майстэрні Ігнась з грукатам і лёскатам выпростваў на холадзе вялікія лісты бляхі. Мурашка. Вулай скамечыў ліст ватману, сціснуў кулакі, аж пабялелі пальцы. Шыцік.

2. Пісьмо. Як шкада мне, Што паштовы голуб Ад цябе ліста не прынясе. Аўрамчык. Ліст ад геолага-сына Маці чытае старая — Аб сваіх справах хлапчына Піша з далёкага краю. Смагаровіч.

3. (звычайна з азначэннем). Дакумент, якім што‑н. пацвярджаецца або загадваецца. Абходны ліст. Маршрутны ліст. Бальнічны ліст. // Бланк для занясення якіх‑н. звестак. Падпісны ліст.

•••

Акладны ліст — афіцыйнае паведамленне аб аблажэнні падаткам, страхоўкай і пад.

Выканаўчы ліст — юрыдычны дакумент на права спагнання паводле рашэння суда.

Тытульны ліст — старонка ў пачатку кнігі, дзе надрукавана яе назва.

З ліста — адразу, без папярэдняй падрыхтоўкі (іграць, чытаць і інш.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)