падпа́льшчыца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. падпа́льшчыца падпа́льшчыцы
Р. падпа́льшчыцы падпа́льшчыц
Д. падпа́льшчыцы падпа́льшчыцам
В. падпа́льшчыцу падпа́льшчыц
Т. падпа́льшчыцай
падпа́льшчыцаю		 падпа́льшчыцамі
М. падпа́льшчыцы падпа́льшчыцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падпа́льшчыца ж., прям., перен. поджига́тельница

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падпа́льшчыца, ‑ы, ж.

Жан. да падпальшчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падпа́льшчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто наўмысна ўчыніў пажар.

Падпальшчыкаў знайсці не ўдалося.

◊

Падпальшчык вайны (пагард.) — той, хто вядзе прапаганду захопніцкай вайны; агрэсар.

|| ж. падпа́льшчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

|| прым. падпа́льшчыцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

поджига́тельница падпа́льшчыца, -цы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)