падо́нкі
‘рэшткі вадкасці з асадкамі на дне пасудзіны’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
| Н. |
падо́нкі |
| Р. |
падо́нкаў |
| Д. |
падо́нкам |
| В. |
падо́нкі |
| Т. |
падо́нкамі |
| М. |
падо́нках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
падо́нкі, -аў, адз. падо́нак, -нка, м.
1. Рэшткі вадкасці на дне разам з асадкам.
Выліць п. з балеі.
2. перан. Дэкласаваныя, разбэшчаныя, злачынныя элементы грамадства (пагард.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
падо́нкі, -каў
1. ед. нет подо́нки;
вы́ліць п. — вы́лить подо́нки;
2. (ед. падо́нак, -нка м.) перен., презр. подо́нки, отре́бье ср.;
п. грама́дства — подо́нки о́бщества
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
падо́нкі, ‑аў; адз. падонак, ‑нка, м.
1. адз. няма. Рэшткі вадкасці з асадкамі на дне пасудзіны.
2. перан. Дэкласаваныя, разбэшчаныя, злачынныя элементы грамадства. [Завербаваныя] былі выпадковыя людзі, розныя падонкі, якія трапілі ў рады Чырвонай Арміі, ратуючыся ад суда і следства, ім было ўсё роўна, каму служыць, абы толькі не сядзець за калючым дротам і не галадаць... Машара. Рэакцыя Іры была зусім нечаканая. Яна паглядзела на брата зняважліва і на поўны голас, пры маці, сказала: — Падонак ты! Што ты разумееш? Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Падо́нкі ’рэшткі вадкасці з асадкамі на дне пасудзіны; дэкласаваныя, разбэшчаныя, злачынныя элементы грамадства’. Суфіксальнае вытворнае ад *падонны < дно (гл.) з Суф. ‑к‑. Другое значэнне — семантычная калька рус. подо́нки.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
буза́
‘падонкі;пітво’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
| Н. |
буза́ |
| Р. |
бузы́ |
| Д. |
бузе́ |
| В. |
бузу́ |
| Т. |
бузо́й
бузо́ю |
| М. |
бузе́ |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
падо́нак
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
падо́нак |
падо́нкі |
| Р. |
падо́нка |
падо́нкаў |
| Д. |
падо́нку |
падо́нкам |
| В. |
падо́нка |
падо́нкаў |
| Т. |
падо́нкам |
падо́нкамі |
| М. |
падо́нку |
падо́нках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
подо́нки
1. падо́нкі, -каў ед. нет; буза́, -зы́ ж.;
2. перен., презр. падо́нкі, -каў, ед. падо́нак, -нка м.;
подо́нки о́бщества падо́нкі грама́дства.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
падо́нак,
гл. падонкі (у 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
юра́га, ‑і, ДМ ‑разе, ж.
Разм. Падонкі канаплянага алею. Алей кончыўся, засталася адна юрага.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)