падно́сак

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. падно́сак падно́скі
Р. падно́ска падно́скаў
Д. падно́ску падно́скам
В. падно́сак падно́скі
Т. падно́скам падно́скамі
М. падно́ску падно́сках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падно́сак, -ска, мн. -скі, -скаў, м.

Частка другой падэшвы ў абутку ад наска да палавіны ступні.

На хаду падноскі адарве (перан.: пра вельмі спрытнага чалавека).

|| прым. падно́скавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падно́сак, -ска м. подмётка ж.;

◊ ~ска не ва́рты — в подмётки не годи́тся;

на хаду́ ~скі адрыва́е — на ходу́ подмётки рвёт

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падно́сак, ‑ска, м.

Частка другой падэшвы ў абутку ад наска да палавіны ступні.

•••

На хаду падноскі адарваць гл. адарваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Падно́сак ’частка другой падэшвы ў абутку ад наска да палавіны ступні’ (ТСБМ, Гарэц., Др.-Падб., Некр., Янк. 1), падно́ска (Бяльк., Сл. ПЗБ), подно́сок ’тс’ (ТС). Да насок (гл.). Параўн. рус. арханг. подносо́чники ’падноскі’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Паднётка ’падносак’ (Сл. ПЗБ). З подмётка (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Падмётак ’падносак’ (Янк. 1, Жыв. сл.), падмёткі ’тс’ (Тарнацкі, Studia, Бяльк.). Калька рус. подмётка, якое ад падмёт ’падкладка’ < подметать ’подшыць падкладку’. Аб рус. слове гл. Фасмер, 3, 298.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

падшы́ць, ‑шыю, ‑шыеш, ‑шые; зак., што.

1. Прышыць спадыспаду. Падшыць каўнерык да гімнасцёркі. Падшыць падкладку. // Прышыць падэшву або падносак да абутку. Падшыць валёнак.

2. Прышыць што‑н. падагнутае, падкасанае. Падшыць калошы штаноў.

3. Паклаўшы разам і ў пэўным парадку, змацаваць чым‑н.; далучыць да чаго‑н., змацоўваючы. Падшыць газеты за год. Падшыць даведку ў асабістую справу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

подмётка ж.

1. (действие) падмята́нне, -ння ср.; см. подмета́ть​I;

2. (часть подошвы) падно́сак, -ска м.;

◊

в подмётки не годи́тся падно́ска не ва́рты;

на ходу́ подмётки рвёт на хаду́ падно́скі адрыва́е.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адста́ць сов., в разн. знач. отста́ть; (отпасть, отделиться — ещё) отвали́ться;

адзі́н веласіпеды́ст ~та́ў на паўкіламе́тра — оди́н велосипеди́ст отста́л на полкиломе́тра;

ву́чань ~та́ў у вучо́бе — учени́к отста́л в учёбе;

гадзі́ннік ~тае́ — часы́ отстаю́т;

~та́нь ад мяне́ — отста́нь от меня́;

падно́сак ~та́ў — подмётка отста́ла (отвали́лась)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)