падмы́ты

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. падмы́ты падмы́тая падмы́тае падмы́тыя
Р. падмы́тага падмы́тай
падмы́тае		 падмы́тага падмы́тых
Д. падмы́таму падмы́тай падмы́таму падмы́тым
В. падмы́ты (неадуш.)
падмы́тага (адуш.)		 падмы́тую падмы́тае падмы́тыя (неадуш.)
падмы́тых (адуш.)
Т. падмы́тым падмы́тай
падмы́таю		 падмы́тым падмы́тымі
М. падмы́тым падмы́тай падмы́тым падмы́тых

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падмы́ты

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. падмы́ты падмы́тая падмы́тае падмы́тыя
Р. падмы́тага падмы́тай
падмы́тае		 падмы́тага падмы́тых
Д. падмы́таму падмы́тай падмы́таму падмы́тым
В. падмы́ты (неадуш.)
падмы́тага (адуш.)		 падмы́тую падмы́тае падмы́тыя (неадуш.)
падмы́тых (адуш.)
Т. падмы́тым падмы́тай
падмы́таю		 падмы́тым падмы́тымі
М. падмы́тым падмы́тай падмы́тым падмы́тых

Кароткая форма: падмы́та.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падмы́ты в разн. знач. подмы́тый; см. падмы́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падмы́ты, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад падмыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

подмы́тый в разн. знач. падмы́ты.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

подто́ченный

1. падто́чаны;

2. падво́страны; падто́чаны;

3. падмы́ты; см. подточи́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абвалі́ць, -валю́, -ва́ліш, -ва́ліць; -ва́лены; зак.

1. што. Абуры́ць, абрушыць што-н.

А. старыя сцены.

А. падмыты вадою бераг.

2. каго-што. Паваліць каго-, што-н.

А. дрэва.

3. каго. Адолець у барацьбе.

Спрытна схапіў яго, абваліў на падлогу.

|| незак. абва́льваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. абва́льванне, -я, н. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абвалі́ць, ‑валю, ‑валіш, ‑валіць; зак.

1. Абурыць што‑н. Абваліць склеп. Абваліць вугальны пласт. Абваліць падмыты вадою бераг.

2. Паваліць каго‑, што‑н. Абваліць дрэва. // Адолець у барацьбе. Тады меншы сын азвярэла кінуўся на брата, схапіў яго за грудзі і абваліў на падлогу. Галавач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ізмы́лішча ’абрывісты бераг, падмыты вадой’ (Касп.); параўн. рус. дыял. измывной (песок) ’вымыўны, які вымываецца вадой’, измывчивая (волна) ’падмываючая бераг, вымываючая пласты’ (Даль). Утворана ад дзеяслова змыць (і‑ мае пратэтычны характар) пры дапамозе суф. ‑лішч‑а, як мачылішча, мачулішча ’месца, дзе мочаць лён’, мучылішча ’катавальня’. Сцяцко, Афікс. наз., 50.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

плаку́чы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае доўгія, звешаныя ўніз галіны (пра некаторыя дрэвы і кусты). Паводкай мост стары падмыты, Бяроз плакучых сумны рад. Купала. Чучаны былі аддзелены ад Сёмкава Гарадка поплавам, праз які перакінута грэбля, абсаджаная плакучымі вербамі. Новікаў. // Які звісае ўніз, апушчаны ўніз (пра галіны такіх дрэў). Мне раптам уяўляецца, што ўсе гэтыя бярозы сталі ў паўабхвата таўшчынёю, голле на іх густое, плакучае... Кулакоўскі.

2. Уст. Тое, што і плаксівы. Пры гасцінцы, у прарытай канаўцы крумкалі жабы, а зверху кідаўся рэдкі плакучы піск кані. Гартны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)