падме́рзнуць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. падме́рзне падме́рзнуць
Прошлы час
м. падмё́рз падме́рзлі
ж. падме́рзла
н. падме́рзла
Дзеепрыслоўе
прош. час падмё́рзшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падме́рзнуць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -не; -мёрз, -ме́рзла; зак.

1. Крыху замерзнуць, пакрыцца тонкім слоем лёду.

Балота падмерзла.

На дварэ падмерзла (безас.).

2. Крыху сапсавацца ад марозу.

Яблыкі падмерзлі.

|| незак. падмярза́ць, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падме́рзнуць сов. подмёрзнуть;

лу́жыны ~злі — лу́жи подмёрзли;

фрукто́выя дрэ́вы ~злі — фрукто́вые дере́вья подмёрзли

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падме́рзнуць, ‑не; пр. падмёрз, ‑мерзла; зак.

Крыху, злёгку замерзнуць, зрабіцца цвёрдым ад марозу. — А марозік патрэбен ужо. Хоць бы балота падмерзла трохі, — сказаў Кастусь. Шахавец. / у безас. ужыв. На дварэ падмерзла. // Папсавацца ад нізкай тэмпературы. Падмерзлі яблыкі. □ Падмерзла кволая атава, Каліны свецяцца кусты... Матэвушаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падмярза́ць гл. падмерзнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

подмёрзнуть сов. падме́рзнуць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падмярза́ць несов. подмерза́ть; см. падме́рзнуць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падмярза́ць, ‑ае.

Незак. да падмерзнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыме́рзнуць, -ну, -неш, -не; -ёрз, -е́рзла; -ні́; зак.

1. Прыліпнуць пад уздзеяннем марозу.

Дошка прымерзла да зямлі.

2. Крыху змерзнуць, падмерзнуць.

Фруктовыя дрэвы прымерзлі.

|| незак. прымярза́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. прымярза́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

змарне́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

Змучыўшыся, страціць свежасць; схуднець. Сілу ўсю сваю аддаў на пана І змарнеў, нібы трава, стары. Смагаровіч. За якую-небудзь гадзіну твар урача змарнеў так, нібы ён цяжка перахварэў і нядаўна ўстаў са шпітальнага ложка. Алешка. // Спыніць развіццё, рост; зачахнуць, звяць (пра расліны). Калі на няшчасце раннія каліўцы падмерзнуць ці па якой прычыне змарнеюць, то застанецца надзея яшчэ на познія каліўцы. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)