падме́ньваць гл. падмяніць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падме́ньваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. падме́ньваю падме́ньваем
2-я ас. падме́ньваеш падме́ньваеце
3-я ас. падме́ньвае падме́ньваюць
Прошлы час
м. падме́ньваў падме́ньвалі
ж. падме́ньвала
н. падме́ньвала
Загадны лад
2-я ас. падме́ньвай падме́ньвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час падме́ньваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падме́ньваць несов.

1. подме́нивать, подменя́ть; (о картах — ещё) передёргивать;

2. подме́нивать, подменя́ть;

1, 2 см. падмяні́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падме́ньваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да падмяніць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падмяні́ць, -мяню́, -ме́ніш, -ме́ніць; -ме́нены; зак.

1. каго-што. Тайна, непрыкметна або незнарок замяніць другім; перайначыць нейкім чынам.

П. кнігу.

П. шапку.

Хлопца нібы падмянілі: стаў зусім іншы (перан.).

2. што. Напоўніць іншым зместам.

П. шчырую размову выкрыкамі.

3. каго (што). Замяніць на кароткі час (разм.).

П. вартавога.

|| незак. падме́ньваць, -аю, -аеш, -ае і падмяня́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. падме́на, -ы, ж. і падме́н, -у, м.

|| прым. падме́нны, -ая, -ае (да 3 знач.).

П. пастух.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

подме́нивать несов. падме́ньваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падмяня́ць несов., см. падме́ньваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падме́ньвацца, ‑аецца; незак.

Зал. да падменьваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падме́ньвацца несов., страд. подме́ниваться, подменя́ться; передёргиваться; см. падме́ньваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мяня́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; незак., каго-што.

1. Абменьваць адну рэч на другую. На другі дзень пад вечар дзяўчаты пайшлі ў бліжэйшую вёску мяняць на прадукты сякія-такія салдацкія рэчы. Кулакоўскі.

2. Замяняць адно чым‑н. другім аднародным; зменьваць, падменьваць. Мяняць кватэру. Мяняць работу. □ Сапёры рамантавалі мост, мянялі насціл. Ставер. Лена стаяла каля стала, мяняла пласцінкі. Ваданосаў. Я расхінуў сваю плашч-палатку, пакрыў сябе і Віну. Глянуў на гадзіннік — пара мяняць Несцера. Не падымаючыся з зямлі, разбудзіў партызана і паслаў на змену. Карпюк.

3. Рабіць іншым; зменьваць. Чорны пярсцёнак мігцеў перад вачыма і мяняў свой колер, рабіўся шэрым. Лынькоў. // Пераўтвараць. Заўтра цікава будзе расказаць сваім таварышам-рабочым, як іх праца ўжо цяпер пачынае мяняць звыклы воблік наваколля. Няхай. // Адмовіўшыся ад чаго‑н., заменьваць яго чым‑н. іншым. Мяняць погляды. Мяняць рашэнні.

4. Разменьваць грашовыя купюры на больш дробныя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)