падма́ншчыца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. падма́ншчыца падма́ншчыцы
Р. падма́ншчыцы падма́ншчыц
Д. падма́ншчыцы падма́ншчыцам
В. падма́ншчыцу падма́ншчыц
Т. падма́ншчыцай
падма́ншчыцаю		 падма́ншчыцамі
М. падма́ншчыцы падма́ншчыцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падма́ншчыца ж. обма́нщица

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падма́ншчыца, ‑ы, ж.

Жан. да падманшчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падма́ншчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто падманвае, падмануў каго-н.

|| ж. падма́ншчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

|| прым. падма́ншчыцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абма́ншчыца ж., см. падма́ншчыца

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

обма́нщица падма́ншчыца, -цы ж., ашука́нка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Муця́нка ’падманшчыца, хітруха, жартаўніца’ (ТС), драг. мутю́нка ’тс’. Да муці́ць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

обдува́ла м. и ж., прост. (о мужчине) падма́ншчык, -ка м.; (о женщине) падма́ншчыца, -цы ж.; (о мужчине) ашука́нец, -нца м.; (о женщине) ашука́нка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)