падма́нны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. падма́нны падма́нная падма́ннае падма́нныя
Р. падма́ннага падма́ннай
падма́ннае		 падма́ннага падма́нных
Д. падма́ннаму падма́ннай падма́ннаму падма́нным
В. падма́нны (неадуш.)
падма́ннага (адуш.)		 падма́нную падма́ннае падма́нныя (неадуш.)
падма́нных (адуш.)
Т. падма́нным падма́ннай
падма́ннаю		 падма́нным падма́ннымі
М. падма́нным падма́ннай падма́нным падма́нных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

падма́нны

1. (содержащий в себе обман) обма́нный;

2. (способный ввести в заблуждение) обма́нчивый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падма́нны, ‑ая, ‑ае.

Які ўводзіць у зман; падманлівы. Падманны рух. □ [Радыст:] — Я вымушаны быў звярнуць у другі бок, каб навесці.. [немцаў] па падманны след. Паслядовіч. Баласпай асадзіў кабылу. Па почырку арлінага лёту ён здагадаўся, што звер сумеў ашукаць птушку. Воўк ці хутчэй за ўсё ліса зрабіла падманную стойку. Беразняк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падма́н, -у, м.

1. гл. падмануць.

2. Памылковае ўяўленне пра што-н., абман.

П. пачуццяў.

|| прым. падма́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фінт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

У спорце: падманны рух, фальшывы выпад.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абма́нны, см. падма́нны

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

обма́нчивый падма́нлівы, падма́нны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дэзінфармацы́йны, ‑ая, ‑ае.

Разлічаны на дэзінфармацыю; падманны. Дэзінфармацыйныя звесткі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

обма́нный падма́нны;

обма́нным путём ашука́нствам (падма́нам);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мішу́рны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да мішуры (у 1 знач.). // Зроблены з мішуры. Мішурныя аздабленні.

2. перан. Паказны, падманны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)