падлі́ўка, -і, ДМ -ўцы, ж.

Прыправа, якой паліваюць страву.

Рыба з падліўкай.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падлі́ўка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. падлі́ўка падлі́ўкі
Р. падлі́ўкі падлі́вак
Д. падлі́ўцы падлі́ўкам
В. падлі́ўку падлі́ўкі
Т. падлі́ўкай
падлі́ўкаю		 падлі́ўкамі
М. падлі́ўцы падлі́ўках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

падлі́ўка ж., в разн. знач. подли́вка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падлі́ўка, ‑і, ДМ ‑ліўцы; Р мн. ‑лівак; ж.

Прыправа, якой паліваюць страву; соус. Рыба з падліўкай. Катлеты з падліўкай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сабаён, ‑у, м.

Падліўка з узбітых з цукрам жаўткоў, віна і вострых прыпраў.

[Фр. sabayon.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

подли́вка ж.

1. (действие) падліва́нне, -ння ср., падлі́ўка, -кі ж.;

2. кул., стр. падлі́ўка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Мочалка ’падліўка’ (нараўл., Мат. Гом.), ’смажанае сала’ (ТС). Да мача́нка (гл.). Націск на мо‑ і ‑л‑ пад уплывам мочала (гл.). Сюды ж мо́чэло ’смажанае сала ці што іншае для мачання’ (ТС).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Прылі́ць ’заліць’, прыліва́ць ’настойваць (настойку)’; таксама аддзеяслоўны назоўнік прылі́ўка (прылі́вачка) ’падліўка’ (Ян.). Да ліць (гл. лі́цца) з развіццём і пашырэннем семантыкі; ст.-рус. приливати, рус. прилива́ти, укр. прилива́ти ’заліваць; паліваць; даліваць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

со́ус м.

1. кул. со́ус, род. со́усу м., падлі́ўка, -кі ж.;

2. перен. со́ус, род. со́усу м.;

◊

под ра́зными со́усами пад ро́знымі со́усамі;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Патра́ўка ’страва, яда’, ’верашчака’ (ТСБМ, Некр.; ганц., Сл. Брэс.), ’мачанка’ (Янк. 2), ’соус, прыгатаваны з рэшткаў валовага мяса’ (Нас.), ’рэдкая страва з мясам, падкалочаная мукой’, ганц. ’падліўка’ (Сл. ПЗБ). Як і ўкр. потра́вка ’блюда з розных кавалкаў мяса з дадаваннем кавалкаў каўбасы’ — з польск. potrawka ’адваранае мяса пад соусам’. На ўсходзе Беларусі патраўка адрозніваецца значэннямі: хойн. ’зацірка’, рэч. ’бульён’, браг. ’суп з мукой і ягадамі або грыбамі’, хойн. ’халадзец’, хойн. патраўка ’цура’ (Мат. Гом.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)