падлячы́ць, -лячу́, -ле́чыш, -ле́чыць; -ле́чаны; зак., каго-што (разм.).

Палячыць крыху, не вылечваючы да канца.

П. хворыя ногі.

|| незак. падле́чваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падля́чыць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. падля́чу падля́чым
2-я ас. падля́чыш падля́чыце
3-я ас. падля́чыць падля́чаць
Прошлы час
м. падля́чыў падля́чылі
ж. падля́чыла
н. падля́чыла
Загадны лад
2-я ас. падля́ч падля́чце
Дзеепрыслоўе
цяп. час падля́чачы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падлячы́ць сов., разг. подлечи́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падлячы́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. падлячу́ падле́чым
2-я ас. падле́чыш падле́чыце
3-я ас. падле́чыць падле́чаць
Прошлы час
м. падлячы́ў падлячы́лі
ж. падлячы́ла
н. падлячы́ла
Загадны лад
2-я ас. падлячы́ падлячы́це
Дзеепрыслоўе
прош. час падлячы́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падлячы́ць, ‑лячу, ‑лечыш, ‑лечыць; зак., каго-што.

Разм. Палячыць крыху, не вылечыць канчаткова. [Хлопец:] — Калі адступалі, мяне ранілі ў нагу, і я астаўся. Сяляне мне дасталі доктара, ён мяне падлячыў. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падле́чваць гл. падлячыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падле́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да падлячыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

подлечи́ть сов., разг. падлячы́ць; (раны, язвы) падгаі́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падле́чаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад падлячыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́чухаць

‘адскрэбці, падрапаць, падраць што-небудзь, каб пазбавіцца свербу; перажыць, паправіць, падлячыць што-небудзь; вывесці што-небудзь (хваробу, крыўду)’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. вы́чухаю вы́чухаем
2-я ас. вы́чухаеш вы́чухаеце
3-я ас. вы́чухае вы́чухаюць
Прошлы час
м. вы́чухаў вы́чухалі
ж. вы́чухала
н. вы́чухала
Загадны лад
2-я ас. вы́чухай вы́чухайце
Дзеепрыслоўе
прош. час вы́чухаўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)