падкітава́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
падкіту́ю |
падкіту́ем |
| 2-я ас. |
падкіту́еш |
падкіту́еце |
| 3-я ас. |
падкіту́е |
падкіту́юць |
| Прошлы час |
| м. |
падкітава́ў |
падкітава́лі |
| ж. |
падкітава́ла |
| н. |
падкітава́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
падкіту́й |
падкіту́йце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
падкітава́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
падкітава́ць сов. (щели в окнах и т.п.) подма́зать
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
падкітава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак., што.
Шчыльней замазаць кітам. Падкітаваць аконныя шыбы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
падкітава́ны подма́занный; см. падкітава́ць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
падкіто́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да падкітаваць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
падкітава́ны і падкіто́ваны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад падкітаваць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
падкіто́ўка, ‑і, ДМ ‑тоўцы, ж.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. падкітаваць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
подма́зать сов.
1. в разн. знач. падма́заць;
2. (щели в окнах и т. п.) падкітава́ць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)