падкідны́, -а́я, -о́е.

У выразе: падкідны дурань — картачная гульня, у якой партнёры, паводле ўмоў гульні, па чарзе падкідваюць аднаму з ігракоў пэўныя карты, каб той адбіў іх.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падкідны́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз.
м.
Н. падкідны́
Р. падкідно́га
Д. падкідно́му
В. падкідны́
Т. падкідны́м
М. падкідны́м

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падкідны́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. падкідны́ падкідна́я падкідно́е падкідны́я
Р. падкідно́га падкідно́й
падкідно́е		 падкідно́га падкідны́х
Д. падкідно́му падкідно́й падкідно́му падкідны́м
В. падкідны́ (неадуш.)
падкідно́га (адуш.)		 падкідну́ю падкідно́е падкідны́я (неадуш.)
падкідны́х (адуш.)
Т. падкідны́м падкідно́й
падкідно́ю		 падкідны́м падкідны́мі
М. падкідны́м падкідно́й падкідны́м падкідны́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падкідны́ разг. подкидно́й;

◊ п. ду́рань — подкидно́й дура́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падкідны́, ‑ая, ‑ое.

1. Які падкідваецца ўверх. // Прызначаны для падкідвання чаго‑н. Падкідная дошка.

2. Уст. Які тайна падкідваецца. Падкідныя лісткі.

3. у знач. наз. падкідны́, ‑ога, м. Карцёжная гульня. Насупраць адной хаты.. [жандары] спыніліся, зайшлі ў яе. Там якраз чатыры хлопцы-кавалеры гулялі ў падкіднога. Карпюк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

подкидно́й падкідны́;

подкидно́й дура́к карт. падкідны́ ду́рань.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ *Падкі́днік, подкіднік ’бабок трохлісты, Menyanthes trifoliata L.’ (Бейл.). Зыходзячы са словаўтваральнай структуры, утварэнне ад прыметніка *падкідны, які да кідаць (гл.); але семантычная матывацыя невядомая.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)