падкусі́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
падкушу́ |
падку́сім |
| 2-я ас. |
падку́сіш |
падку́сіце |
| 3-я ас. |
падку́сіць |
падку́сяць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
падкусі́ў |
падкусі́лі |
| ж. |
падкусі́ла |
| н. |
падкусі́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
падкусі́ |
падкусі́це |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
падкусі́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
падкусі́ць сов., прям., перен., разг. подкуси́ть;
п. пласці́ну зні́зу — подкуси́ть пласти́ну сни́зу;
ён не мо́жа, каб не п. — он не мо́жет, что́бы не подкуси́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
падкусі́ць, ‑кушу, ‑кусіш, ‑кусіць; зак., каго-што.
1. Прыкусіць (пра вусны). Вяршкоў падкусіў верхнюю губу. Чыгрынаў.
2. перан. Разм. Сказаць што‑н. з’едлівае, непрыемнае. [Данкоў:] — [Поле] насення патрабуе. І поле, браце, не ўпросіш пачакаць. Сагрэлася зямля — сёй. Як радзіць усё роўна .. — Ха! Мабыць, часта ты той справаю займаўся, калі так добра ўсё ведаеш, — падкусіў Антон. Савіцкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
подкуси́ть сов. падкусі́ць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
падку́сваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да падкусіць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
падку́сванне, ‑я, н.
Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. падкусваць — падкусіць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
падку́сваць несов., прям., перен., разг. подку́сывать; см. падкусі́ць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
лягну́ть сов., однокр.
1. брыкну́ць; убрыкну́ць;
2. перен. укусі́ць, падкусі́ць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
падкузьмі́ць, ‑млю, ‑міш, ‑міць; зак., каго-што.
Разм. Паставіць у няёмкае становішча; падкусіць. [Давідзюк:] — Я без жартаў кажу табе: артыкул мне падабаецца, хоць ты і падкузьміў рэдакцыю. Сабаленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Падкузьмі́ць ’паставіць у няёмкае становішча, падкусіць’ (ТСБМ, Нас.). Рус. подкузьми́ть ’тс’. Ад уласнага імя Кузьма (параўн. яшчэ рус. объего́рить ’тс’ < Егор). Першапачаткова ’псаваць надзеі, якія былі звязаны з днём Кузьмы’, паколькі дзень св. Кузьмы і Дзям’яна (17 кастрычніка) лічыўся раней тэрмінам заканчэння сельскагаспадарчых пагадненняў (гл. Фасмер, 3, 297; там жа і інш. літ-pa). У бел., мабыць, з рус.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)