падкусі́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. падкушу́ падку́сім
2-я ас. падку́сіш падку́сіце
3-я ас. падку́сіць падку́сяць
Прошлы час
м. падкусі́ў падкусі́лі
ж. падкусі́ла
н. падкусі́ла
Загадны лад
2-я ас. падкусі́ падкусі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час падкусі́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падкусі́ць сов., прям., перен., разг. подкуси́ть;

п. пласці́ну зні́зу — подкуси́ть пласти́ну сни́зу;

ён не мо́жа, каб не п. — он не мо́жет, что́бы не подкуси́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падкусі́ць, ‑кушу, ‑кусіш, ‑кусіць; зак., каго-што.

1. Прыкусіць (пра вусны). Вяршкоў падкусіў верхнюю губу. Чыгрынаў.

2. перан. Разм. Сказаць што‑н. з’едлівае, непрыемнае. [Данкоў:] — [Поле] насення патрабуе. І поле, браце, не ўпросіш пачакаць. Сагрэлася зямля — сёй. Як радзіць усё роўна .. — Ха! Мабыць, часта ты той справаю займаўся, калі так добра ўсё ведаеш, — падкусіў Антон. Савіцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падку́сваць, падкусі́ць

1. (прыкусіць) béißen* vi;

падку́сваць гу́бы [язы́к] sich (D) auf die Líppen [die Zúnge] béißen*;

2. перан. разм. (сказаць што-н. з’едлівае, непрыемнае) höhnen vt, verhöhnen vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

подкуси́ть сов. падкусі́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падку́сваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да падкусіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падку́сванне, ‑я, н.

Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. падкусваць — падкусіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падку́сваць несов., прям., перен., разг. подку́сывать; см. падкусі́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лягну́ть сов., однокр.

1. брыкну́ць; убрыкну́ць;

2. перен. укусі́ць, падкусі́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падкузьмі́ць, ‑млю, ‑міш, ‑міць; зак., каго-што.

Разм. Паставіць у няёмкае становішча; падкусіць. [Давідзюк:] — Я без жартаў кажу табе: артыкул мне падабаецца, хоць ты і падкузьміў рэдакцыю. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)